«Φάροι, οι προστάτες και οι σύντροφοι των βασανισμένων ναυτικών»

 Η λάμψη της ασπίδας που
δώρισε η Θέτις στον Αχιλλέα...
«Ως δ’ ότ’ αν εκ πόντοιο σέλας ταύτοισοι
φανείη καιομένου πυρός
το δε καίεται υψοθ’ όρεσιν...»
η ασπίς έλαμπε «όπως
όταν φανεί στους ναύτες
της θαλάσσης το φως
του καιομένου πυρός, στα υψώματα των βουνών».
Ομηρος - Ιλιαδα (Τ. 375)

Στη θάλασσα της Ανατολικής Μεσογείου, όπου εμφανίστηκαν τα πρώτα ναυτικά και διασταυρώθηκαν οι πρώτοι πολιτισμοί, δημιουργήθηκε η ανάγκη να βοηθούνται οι ναυτικοί που ταξίδεψαν τις νύχτες στα γεμάτα από ρηχά, ξέρες, σκοπέλους, κάβους και ερημονήσια, πελάγη. Οι Ελληνες, πανάρχαιοι ναυτικοί, ήταν από τους πρώτους που άναβαν φωτιές σε επικίνδυνα σημεία των ακτών, σε ψηλούς χτιστούς πύργους που ονομάζονταν πυρσοί, με ξύλα, φρύγανα, χορτάρια, ρετσίνια και άλλες εύφλεκτες ύλες.
Οι ιστορικές πηγές που σώζονται και οι παραστάσεις σε αγγεία, νομίσματα, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία ότι οι αρχαίοι Ελληνες, μαζί με την ανάπτυξη του ναυτικού τους, ανέπτυξαν και την επισήμανση με πυρσούς των επικίνδυνων θαλασσινών περασμάτων. Τέτοιοι εξακριβωμένοι πυρσοί, όπως μας τους έδωσε ο θεμελιωτής του Φαρικού δικτύου στον ελλαδικό χώρο, Στυλιανός Λυκούδης, ήσαν κοντά στο Σίγειο ακρωτήριο της Τρωάδας που χτίστηκε πριν από 2.800 χρόνια περίπου κι έδειχνε την είσοδο στα Δαρδανέλλια, στην ύφαλο «Λευτέρης», κοντά στη Σκιάθο που κτίστηκε από τον Ξέρξη για να κατέβει ο στόλος του από τον Θερμαϊκό στον Παγασητικό, στον λόφο Τιμαίας στον Θρακικό Βόσπορο, τρεις πυρσοί του 5ου π.Χ. αιώνα στην είσοδο του λιμένα του Πειραιά κ.ά. Περίφημος ο Φάρος της Αλεξάνδρειας, στο νησί Φάρος στην είσοδο του λιμανιού της, όπως και του Κολοσσού της Ρόδου, του Ηρακλή στη Λα Κορούνια της Ισπανίας.

Στο Ιόνιο πέλαγος, στα Επτάνησα, επί κυριαρχίας των Άγγλων κατασκευάζονται οι πρώτοι φάροι στις Ελληνικές θάλασσες της νεότερης ιστορίας.
Πρώτα-πρώτα συναντάμε στη κορυφή του φρουρίου της Κέρκυρας τον παλαιότερο . τον φάρο Σίδερο, παίρνοντας το όνομά του από το εκκλησάκι του Αγίου Ισίδωρου που υπάρχει εκεί. Η πρώτη αναγγελία αφής του φάρου αναφέρεται 1822. Ακολουθούν χρονικά   Βαρδιάνοι Κεφαλονιά, Λεύκιμο Κέρκυρα και άλλοι ..............................

Ο πρώτος φάρος του νεοσύστατου ελληνικού κράτους άναψε το 1829 στην είσοδο του λιμένα της Αίγινας, της πρώτης πρωτεύουσας, και λειτούργησε με πετρέλαιο. Το 1831 άναψε ο φανός στο λιμάνι των Σπετσών και στον όρμο της Κέας για να ακολουθήσουν στη Σύρο και στον Πειραιά. Το ελληνικό φαρικό δίκτυο πριν από τον πόλεμο του 1940 ήταν ένα από τα καλύτερα της Μεσογείου, αλλά ο πόλεμος το κατέστρεψε για να ανασυσταθεί τα επόμενα χρόνια. Σήμερα αποτελείται από 1.464 φανούς, πυρσούς, φωτοσημαντήρες που λειτουργούν με ηλιακή ενέργεια και με ηλεκτρικό ρεύμα. Καλύπτει ακτές συνολικού μήκους 18.400 χλμ., επτά φορές μεγαλύτερο από αυτό της Γαλλίας

 Το φως των ελληνικών Φάρων να ανοίγει φωτεινά μονοπάτια στις ταραγμένες θάλασσες, κυριολεκτικά και μεταφορικά............
«Οταν τα σκοτάδια κατεβαίνουν στα πέλαγα και τα κύματα μουνταίνουν, τότε στις στεριές, τις ξέρες, τους κάβους, τα επικίνδυνα περάσματα ανοίγουν κάτι φωτεινά μάτια. Οχι για να δουν, αλλά για να τα δούνε. Είναι οι φάροι, οι προστάτες και οι σύντροφοι των βασανισμένων ναυτικών».

Share